ga gerust Gladdich

Ons blauwe blafbeest is niet meer...
Ga gerust grote, grijze, geweldige Gladdich, we zien elkaar weer...

Gladdich was een fijne hond. Voor een Chow wat lomp en soms opdringerig, maar verder één en al vrolijkheid en liefde.

Gladdich was graag buiten in de tuin. Weer en wind konden hem niet deren, we hebben hem echt moeten leren om naar binnen te komen als het ging regenen. Hij kwam zich dan keurig melden bij de achterdeur als er wat regen viel.
Het grasveldje was zijn speelplaats, alleen, met Chimay of met de pups, hij speelde het liefst daar.
Voor hem maakte ik paadjes in de border, of eigenlijk maakte hij de paadjes omdat hij, in tegenstelling tot Chimay, tussen de planten door liep. En ik volgde later met de tegels.

Hij maakte ons elke dag aan het lachen met zijn opgewekte, blije blik, zijn kwispelende staart en de vraag in zijn oog "Gaan we nog wat leuks doen vandaag?"

Al op heel jonge leeftijd kon hij mij kalmeren als ik in paniek raakte. Hij zag dat als zijn taak. Als ik buiten niet goed werd konden andere honden hem even niet schelen, dan was hij eerst helemaal met mij bezig tot het weer ging.

Voor Frank was Gladdich z'n "mini Tino", Frank heeft altijd een zwak gehad voor de blauwe Mastino Napoletano, vandaar deze bijnaam.

We zijn verdrietig dat Gladdich niet meer bij ons is, maar ook dankbaar voor alle liefde die we hem mochten geven en van hem kregen.

Ga gerust Gladdich, wees vrij van de pijn...
knuffelbeer
blafbeest
we missen je!

Lelystad, 13 september 2009

Something's gotten hold of my heart
Keeping my soul and my senses apart
Something's invaded my night
Painting my sleep with a colour so bright
Changing the grey, changing the blue
Scarlet for me, scarlet for you

(fragment uit de song "Something's gotten hold of my heart", Marc Almond)